Re-route yourself!

Dwalen in de stad

Toen ik in Amsterdam kwam wonen wist ik nog niet zo goed de weg. Voordat ik thuis wegging keek ik eerst op de kaart wat de snelste route was naar de winkel, een vriend of de universiteit. Al snel kwam ik erachter dat er niet altijd een snelste route is, omdat veel straten in Amsterdam rond lopen. Er is niet 1 centrum en een eenduidige structuur, maar alles is met dwarsverbindingen met elkaar verbonden.

Door af en toe een andere straat in te slaan ontdekte ik nieuwe wegen, mooie huizen en verleidelijke grasveldjes. Ik voelde me een soort toerist in eigen stad.
Ik vroeg me af of andere mensen de stad ook wel eens zo ervaren. Dat ze meestal dezelfde routes nemen of daar ook eens van af wijken. En wanneer ze dat dan doen.
Zo ging ik gewapend met een stapel envelopjes de straat op om mensen al fietsend te interviewen. Aan het eind van het gesprek gaf ik ze een kaartje met daarop het adres van onze blog en een quote uit een mooi liedje over dwalen door de stad.

De belangrijkste vraag: Wanneer wijk je van je route af?
De antwoorden heb ik vervolgens verwerkt in onderstaande schematische afbeeldingen.



Het meest opvallend van de antwoorden vond ik de tweede, midden bovenaan; meerdere mensen gaven aan dat ze op de terugweg een andere route nemen dan op de weg heen (bijvoorbeeld naar het station, of naar het werk). Dit bracht mij op het idee om mensen te stimuleren op weg naar huis een andere route te nemen. Op de heenweg, richting het doel, zijn mensen heel gericht. Ze willen niet te laat komen en hebben vaak haast. Er is dus geen speling voor het nemen van een andere route. Op de terugweg daarentegen, is het doel behaald en is er iets meer tijd om een ommetje te nemen. De laatste tekening, rechtsonder, beeld dat uit.
Om meer mensen te stimuleren af te wijken van hun standaard route breng ik een "Ode aan het Ommetje".