Een ode aan het Ommetje, dat lijkt me wel mooi. Maar niet in een dwingende vorm, zoals de adviezen in zo'n 'zelf-help' boekje: "Trek erop uit" of "Snuif die heerlijke lentegeur op en laat je verrassen door wat op je pad komt".
Eerlijk gezegd is dit wel ongeveer de boodschap die ik wil uitdragen, maar zelf begin ik al te steigeren bij de gedachte dat iemand dit tegen mij zou zeggen. Ach man, ga toch fietsen!
Dus zocht ik naar een andere vorm om het ommetje in het zonnetje te zetten. Geïnspireerd door de vele mooie melancholische songteksten, bedacht ik het tegeltje:
De stoeptegel als kadootje voor de dwalende mens. Verspreid over de stad, met teksten die (onbewust) aanzetten tot dwalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten