Ode aan het Ommetje

Een ode aan het Ommetje, dat lijkt me wel mooi. Maar niet in een dwingende vorm, zoals de adviezen in zo'n 'zelf-help' boekje: "Trek erop uit" of "Snuif die heerlijke lentegeur op en laat je verrassen door wat op je pad komt".
Eerlijk gezegd is dit wel ongeveer de boodschap die ik wil uitdragen, maar zelf begin ik al te steigeren bij de gedachte dat iemand dit tegen mij zou zeggen. Ach man, ga toch fietsen!
Dus zocht ik naar een andere vorm om het ommetje in het zonnetje te zetten. Geïnspireerd door de vele mooie melancholische songteksten, bedacht ik het tegeltje:



De stoeptegel als kadootje voor de dwalende mens. Verspreid over de stad, met teksten die (onbewust) aanzetten tot dwalen.

Re-route yourself!

Dwalen in de stad

Toen ik in Amsterdam kwam wonen wist ik nog niet zo goed de weg. Voordat ik thuis wegging keek ik eerst op de kaart wat de snelste route was naar de winkel, een vriend of de universiteit. Al snel kwam ik erachter dat er niet altijd een snelste route is, omdat veel straten in Amsterdam rond lopen. Er is niet 1 centrum en een eenduidige structuur, maar alles is met dwarsverbindingen met elkaar verbonden.

Door af en toe een andere straat in te slaan ontdekte ik nieuwe wegen, mooie huizen en verleidelijke grasveldjes. Ik voelde me een soort toerist in eigen stad.
Ik vroeg me af of andere mensen de stad ook wel eens zo ervaren. Dat ze meestal dezelfde routes nemen of daar ook eens van af wijken. En wanneer ze dat dan doen.
Zo ging ik gewapend met een stapel envelopjes de straat op om mensen al fietsend te interviewen. Aan het eind van het gesprek gaf ik ze een kaartje met daarop het adres van onze blog en een quote uit een mooi liedje over dwalen door de stad.

De belangrijkste vraag: Wanneer wijk je van je route af?
De antwoorden heb ik vervolgens verwerkt in onderstaande schematische afbeeldingen.



Het meest opvallend van de antwoorden vond ik de tweede, midden bovenaan; meerdere mensen gaven aan dat ze op de terugweg een andere route nemen dan op de weg heen (bijvoorbeeld naar het station, of naar het werk). Dit bracht mij op het idee om mensen te stimuleren op weg naar huis een andere route te nemen. Op de heenweg, richting het doel, zijn mensen heel gericht. Ze willen niet te laat komen en hebben vaak haast. Er is dus geen speling voor het nemen van een andere route. Op de terugweg daarentegen, is het doel behaald en is er iets meer tijd om een ommetje te nemen. De laatste tekening, rechtsonder, beeld dat uit.
Om meer mensen te stimuleren af te wijken van hun standaard route breng ik een "Ode aan het Ommetje".

__________________research history_____________________
From zooming out and examining the city of Amsterdam as a system, my attention focused on to plants and animals to be found within the city borders.

I sketched a lot around ideas of how to focus and add attention towards the plants and animals that we share our city with.

For plants, a suggestion would be to offer them their own protective glass "globes".

For domestic animals, such as dogs and cats, i created urban playground elements.

For unwanted semi domesticated animals, such as mice, an adoption center.

For the wild animals, my favourite neighbours, i decided to examine each case of mamals, birds and fish and try to create an ideal situation within which i could "frame" their mere existence as it is extro-ordinary! (more to come on the presentation;) )

Amsterdam heeft het nog steeds..

Het leven is vergankelijk, zij snel vergaan, geniet van het leven, omgeving en de stad.

In mijn onderzoek heb ik vooral moeten zoeken wat mij zo aantrok in de beelden die ik had gekozen. Mijn interesse in de geschiedenis en schilderijen uit de ‘Gouden Eeuw’. Om er achter te komen waarom die periode, 1600-1700 mij fascineert, begon ik aan de taak om het zelf te proberen. Ik koos 5 stillevens uit, die te zien zijn in het Rijksmuseum. Daaruit koos ik een paar elementen om te schilderen.
Mijn vraag was ook, wat wil ik uitbeelden?

De perfectie en realiteit die in de schilderijen, geven een goed beeld van die tijd.
Het liefste zou ik in het schilderij willen kruipen en het zelf ervaren.
Het zijn niet alleen maar mooie realistische schilderijen uit die tijd, maar er zit ook een gebeurtenis of boodschap achter.
Schilderijen waren een mogelijkheid om iets vast te leggen, iets te laten zien en in bewaring te blijven.
Verder kijken dan alleen het beeld.

Mijn nieuwsgierigheid zorgt er voor dat ik zo veel mogelijk wil weten als ik naar iets kijk, al is het maar een titel, waarna je kan inzoomen of iets kan ontdekken.Veel mensen kijken vluchtig en gaan niet verder. Hoe kan je de zelfde nieuwsgierigheid lokken? Dit is mijn doel, het laten herleven van een stilleven.
De voorwerpen op de schilderijen, te vertalen naar nu, wat is nu belangrijk, wat hoort nu tot de levensbehoefte? Wat heeft iedereen en wat is herkenbaar?
Hoe zou het stilleven van nu er uitzien?

Het publiek is iedereen die zich er tot aangetrokken voelt, jong of oud, het geven van een stukje geschiedenis is voor iedereen en kan ook ander beeld opleveren.

Het idee: Een grote tafel met de objecten van toen en nu, met als doel, het creëren van nieuwe stillevens door het publiek erom heen, hun de kans geven om hun eigen “schilderij” uit te beelden en dat vast te leggen op foto.
Een gebeurtenis, beeld of het creëren van een herinnering, is tegenwoordig makkelijker dan ooit, de digitale fotocamera’s of mobiele telefoons.

De 5 plekken, gekozen door de 5 stillevens die ik uit had gezocht, zijn verdeeld over de stad. Die in verband staan met een aantal objecten:

1. Floris van Dijck Stilleven met kaas
2. Balthasar van de Ast Stilleven met vruchten en bloemen
3. Willem Claesz Heda Stilleven met vergulde bokaal
4. Jan Davidsz. De Heem Festoen van vruchten en bloemen
5. Pieter Claesz Stilleven met vis

My Room - update, Stefi

The notion of HOME is changing with the perception of what home is: a house, a room, bed, phone, computer, person etc.

I decided to concentrate on the feeling of being home? What is it that makes one feel at home?

Safety, stability, familiarity, no need to prove yourself, adjustable, suitable.

Abstract that feeling into a meaningfull object...

I came accross Ernesto Neto, who makes sculptures that give that kind of feeling.

I like the softness of his objects. Feels like they are wraping around you and protecting you from everything. They look comfortable and fun. I can identify my feeling of home with the feeling his objects give. It's a feeling of belonging. Still, in his work theres a very strong aspect of a galery. Certain group of people go to galeries - I want my objects to be inviting for anyone on the street: from kids, to grown ups to elderly people. Elandsgracht needs to wrap around everyone making them feel at home.
To do this, a reference of something familiar and well know to us must be made.

Human object.

The over ehsaduratin in size is ment to give participants the feeling of being small, something similar to being a child and having your parents protecting and taking care of you.

While building the "puppet" I descovered that playing with the proportion of certain body parts enhanses the look I wanted to get.

After this it was clear to me that certain parts of the body communicate my message a lot more clear then a whole body.

Im currently working on finishing my new model and presentation for next week.

The object is now becoming bart of the street, hugging and hosting each participant, giving them their own ROOM.

How to visualize my longing for the Exotic?

Copper figure (Soen Set) on photograph

Drawing on photograph

Collage




Shadows of Soen Set (skyscraper creature), projected on a photograph with the help of an old-fashioned slide projector











Shadow of Soen Set in front of a projected (manipulated) slide